اسفند به اخرین روزهای خود نزدیک می شود ، لحظه ی تحویل سال می رسد و سال 1389هم می اید . کم کم روزهایمان دوباره تکرار می شوند . سال همیشه تحویل می شود و روزها همیشه تکرار . دوم خرداد دوباره می اید همان گونه که سالهاست امده و بیست و دو خرداد هم دوباره می اید همان گونه که دوم خرداد امده .
اما زیبا ترین چیزی که ما را به انتظار برای این تکرار می نشاند تغییر است . تغییری که تنها رمز لحظه ی تحویل سال است.
امسال را مثل هر سال با واژه ی تغیر و ارزوی تغیر برای برابری اغاز می کنیم .
برابری تنها حقیقتیست که ویژگی انسانیت را در انسانها ایجاد می کند . رسیدن به حقوق شهروندی برابر و ازادی بیان سالهاست که نه تنها از میان زنان کشور ما رفته بلکه در میان مردان هم رو به خاموشی گذاشته . نداشتن شهروندی برابر تنها عاملیست که زنان را از ماهیت زن بودنشان جدا کرده و انسانیت را در میان قشر زنان ایران نشانه گرفته . انچه که حقیقت مسلم است تغیر برای برابری ،نه تغیر برای مرد شدن است نه برای رسیدن به مردها و نه تحقیر جایگاه زنان یا مردان .
تغیر برای برابری ، گام برداشتن بسوی بیداری و هوشیاری و پیشروی بسوی جامعه ای عادل و برابر و بدون تفاوتهای جنسیتی است . جامعه ای که در ان انسانیت و ازادی حرف اول را میزند .
هرچند عدالت و برابری بطور حقیقی هم در هیچ کجا وجود نداشته باشد اما حرکت بسوی ازادی برابر است با رسیدن به ازادی .
لحظه ی تحویل سال 1389 یک قدم به ازادی نزدیکتر خواهیم شد .
زنده بودن را به بیداری بگذرانیم که سالها به اجبار خواهیم خفت (سعدی)
سال نو مبارک .
* پ ن : یکی از بزرگترین ارزوهای من پیوستن به کمپین یک میلیونم امضا بوده و هست . اما متاسفانه تا به حال موفق نشدم.
۲ نظر:
آرزوهایی که کردی بعید می دونم سال دیگه هم برآورده بشه
سلام
راست گفتی رفیق، امسال تحویل سال بیشتر از هر سال دیگر «یا مقلب القلوب» را می خوانیم شاید این بار آسمان صدای مادران داغ دار را بشنود و به سوز دل دختران یتیم «حول حالنا الی احسن الحال» مان را اجابت کند.
ارسال یک نظر