سر آغاز سخن

بنام خدا
در پی روزهایی که گذشت ما مردم ایران شاهد حوادثی بودیم که صفحه ای نو در تاریخ زندگی هر کدام از ماگشود .
در پی بیانیه شماره ی 11 میر حسین موسوی وتاکید ایشان بر لذوم مشخص شدن هدف وباور جنبش سبز واین مهم که ((راه سبز امید )) نه یک جبهه ونه یک حزب سیاسی است وتنها حرکتی خود جوش و مردمی بوده برایم به وضوح مسجل شد که راه پیش رو سر آغازیست بر تکامل خواسته های حق طلبانه ی ملت ایران در صد سال گذشته .
پس از خواندن بیانیه بی اختیار به یاد بخشی از صحبت های مرحوم مهندس بازرگان افتادم که شرط پیروزی انقلاب اسلامی را انقلاب پله پله و آرام میدانستند و می فرمودند که برای داشتن دموکراسی حقیقی در کشور باید مردم را به آزادی عادت داد باید آزادی از مدارس اجتماعا ت اقتصاد فرهنگ و...آغاز شود تا مردم تاب گره خوردن وهمگام شدن با آن را داشته باشند .
حضور مردم در عرصه های مختلف سیاسی اجتماعی ومبارزات صد ساله ی مردم در دست یابی به خواسته های دموکراتیک نشان از تکامل این روند در میان مردم دارد .
جنبش سبز اگر چه جنبشیست مردمی که حنوز حتی یک ساله هم نشده اما میتوان از ان به عنوان مکتبی برای اموختن آزادی استفاده کرد .گرچه حضور مردم در انتخابات نشان از رشد فرهنگ دموکراسی وحوادث پس از آن (هرچند تلخ وناگوار) نشان از گسترش مطالبات مدنی مردم را داشت اما ایا ما به ان سطح از توان رسیده ایم که بتوانیم افکار اعمال و کردار خویش را هم سو با شعار هاییمان کنیم یا هنوز بسیاری از سخنان برایمان در حد چند کلمه ی نامهفوم است؟
باشد که با توجه به بیانت میر میهن در جهت گسترش شبکه های اجتماعی سبز اندیش بتوانیم گامی موثر در جهت راهبردی ساختن اندیشه های حق طلبانه ی مردم داشته باشیم .
ایدون باد