صد سالی که گم کردیمش

روزی پسر بچه ای در باغچه ای بازی می کرد . ناگهان کودک متوجه ی پیله ای شد که به ارامی تکان می خورد .کودک بازی را رها کرد وبه پیله چشم دوخت . پیله به ارامی وبا فواصل زمانی منظم تکان می خورد.کودک در یافت که پروانه ای در حال متولد شدن است . پیله را برداشت ،با دست هایش ان را گرم کرد . به ارامی پیله را شکافت و پروانه را ازاد کرد. پروانه هنوز پرواز نمی کرد . بالهایش هنوز برای گشودن بسیار وپرواز کردن کوچک بود.پسر بالهای پروانه را به ارامی گشود و او را وادار به پرواز کرد. هنوز پروانه پرواز را اغاز نکرده بود که به زمین افتاد و مرد .

کودک غمگین از مرگ پروانه او را به خاک سپرد در حالی که فهمیده بود ، پروانه هنوز برای پرواز بالغ نشده بود . سالها بعد کودک بزرگ شد ؛ در حالی که دیگر کودک نبود و هنوز اندوه مرگ پروانه را دردل داشت . او دریافته بود که مرگ پروانه حاصل از دخالت او در کار طبیعت ، و تمام نشدن پرسه ی بلوغ او بود .

*پینوشت : ازادی نه یک واقعه بلکه پرسه ای حاصل از بلوغ یک جامعه است و نمی توان ان را یک روزه بدست اورد وبا یک بار گام برداشتن بذست اورد.

در یک سالی که بر میهنمان گذشت ، یک بار دیگر خاطرات صد ساله ی مان را از انقلاب مشروطه تا کنون مرور کردیم ، وبه نقص هایی که مارا از رسیدن به ازادی عقب انداخته بود، واقف شدیم .

روزهای پیش رو برای ما روزهاییست پر التحاب و غیر قابل پیش بینی . اعدام پنج هموطن عزیزمان که چهار نفر از انان از فرزندان غیور کردستان بودند ، زخم عمیقی بر دلهایمان گذاشته است . اما تنها حقیقتی که بعد از این اعدامها برما اشکار شد،اینست که ایران در جهت مبارزه ی ارام و عاری از خشونت، یکپارچه و متحد شد . اعتصاب عمومی در کردستان که تا قبل از وقایع جاری یکی از پر تنش ترین وپر التحاب ترین استانهای ایران بود ، توانست دو اصل را در جهت مبارزه ی ارام و عاری از خشونت که همان حفظ نظم و حفظ انضباط بود عملی کند .

سالهاست که مردم ازادی خواه ایران در جهت مقابله با مجازات اعدام خصوصا برای فعالان سیاسی، تلاش می کنند ، باشد که یکپارچگی ما در جهت تحقق این ارمان ما را همراهی کند .

ایدون باد .